izvor: NBG uživo
Baš iz ovog razloga danas, ako se krećete kroz ulicu Omladinskih brigada i s desne strane vidite maketu aviona, znate da se radi o Airport City-ju, tačnije prostoru aerodroma “Beograd”. Ovaj aerodrom je posle rata nazvan “Stari aerodrom”, a isti naziv nosi i mesna zajednica koja se proteže preko prostora bloka 38. Upravo su sa ovog aerodroma u aprilu 1941.godine poleteli braonioci neba nad ovim slobodnim gradom u susret nemačkim bombarderima.
Gradnja aerodroma počela je pre same izgradnje novobeogradskog naselja, dakle dok je tlo bilo pusto i močvarno. Bila je to oblast od 20 kvadratnih kilometara, a teren je otkupljen od zemunske opštine, smešten na padini Bežanijske kose i iznad sela Bežanija i između dve pruge Beograd – Zemun. S obzirom da je zemljište bilo plavno, pre velikih građevinskih radova bilo je neophodno isušivanje i nasipanje. Kada su radovi završeni, Aerodrom “Beograd” otvoren je zvanično 25.marta 1927.godine. Aerodrom je, zbog svog geografskog položaja “sa ove strane reke”, kolokvijalno nazvano i Bežanijski aerodrom, iako je administrativno bilo u ataru opštine Zemun. Pojedini žitelji Zemuna zvali su ga i Zemunski aerodrom.
Inženjer Milutin Milanković, renomirani svetski naučnik i konstruktor, bio je zadužen da projektuje hangare i druge propratne betonske konstrukcije oko aerodroma. Identične strukture, po njegovim nacrtima, podizane su kasnije širom zemlje, u Kraljevu, Zagrebu, Skoplju…
Pored vojne namene, aerodrom je kasnije dobio i civilnu. Sa početkom rada aerodroma počela je sa radom i prva nacionalna aviokompanija – “Aeroput”. Aerodrom je u tom trenutku raspolagao sa nekoliko kasarni, magacinima, rezervoarima i šest velikih hangara. Kasnije je prošireno letelište, a izgrađena je i moderna upravno-pristanišna zgrada, kao i oficirski dom. “Pored salona i prostora za putnike, pristanišna zgrada je raspolagala odeljenjem za carinu, aerodromskim komesarijatom policije, poštom i telegrafom kao i restoranom sa velikim terasama. U administrativnom delu nalazile su se prostorije uprave vazdušnog pristaništa, društva „Aeroput“, drugih kompanija koje su letele preko Beograda, dok su u zastakljenom prostoru kule bile smeštene meteorološka i radiogoniometrijska stanica.” objašnjava Biljana Mišić, iz Zavoda za zaštitu spomenika kulture Beograda. Na ovom aerodrom vršila se popravka aviona, upravo u hangarima koje je projektovao Milutin Milanković. Jedan od takvih hangara-hala je jedini preostali objekat na Novom Beogradu od ovog aerodroma.
Saveznici su tokom proleća i leta 1944. godine izvršili nekoliko bombarderskih napada na aerodromske instalacije. Tada je uništena ili oštećena većina hangara i drugih objekata. Samo nekoliko dana pre oslobođenja Beograda i Zemuna Nemci su miniranjem definitivno razrušili aerodromske zgrade. Posle rata je sve uglavnom trebalo obnoviti ili nanovo izgraditi. Čitavo desno krilo pristanišne zgrade stradalo je u bombardovanju, pa je delimično prepravljena, a početkom 1946. godine ispred nje je izgrađen novi prizemni objekat za prijem putnika.
Većina aerodromskih zgrada srušene su 1968.godine u trećoj fazi izgradnje Novog Beograda kada su omladinske radne brigade nastavile izgradnju stambenih i poslovnih objekata.
Od celokupnog kompleksa nekadašnjeg aerodroma ostao je sačuvan samo betonski hangar koji je služio za montažu i opravke aviona. Napravljen je 1931. godine prema rešenju Milutina Milankovića. Danas, pored hangara možemo videti još neke ostatke, sve dok ih neka građeva ne sakrije u potpunosti i zauvek.
